Vocaloiod : MeltDown

โหลดไฟล์  | เพลง , วีดีโอ | ได้ที่



ชื่อเพลง : MeltDown
จาก : Vocaliod 
เพลงต้นฉบับ : MeltDown
เนื้อไทย : Bloodyflora

เนื้อเพลง :

ทอดมอง ดวงไฟ เริงล้อ ราตรี  เมืองใหญ่เต็มไปด้วยคน
 มองฉัน     สายตา   แสนเย็นชา
ตีสอง คืนนี้ ตัวฉันก็ยังไม่อาจหลับตา
สิ่งสรรค์ ทุกอย่างผันไปอย่างรวดเร็ว

ไฟแช็กที่มันไม่อาจจุดติดต่อไป
ในท้องราวไฟร้อนแรงคอยแผดเผาให้ต้องทน
หากทุกๆสิ่ง   เป็นดังใจคงสุขล้น
สิ่งที่มืดมน   และแล้วจนสุดท้ายแค่คำลวง

ฉันฝันว่าใน   มือนี้  บีบรัดไว้ซึ่งคอที่บอบบาง
ท่ามกลางกลิ่นไอ ของแดดอ่อนๆไล้ในยามบ่ายนี้  น้ำตาของเธอ
ล้นไหลเอ่อ   ราวกับจะขอและอ้อนวอน
ด้วยเสียงที่มัน     บางแผ่วจนเลือนหายและลับไป

หลอมละลายจิตใจและกายของฉัน
เตาร้อนที่มันแผดเผาหมดไป
อุ้มโอบไว้ ด้วยแสงไฟสด หมดจด  เรืองด้วย  สีฟ้างดงาม
หลอมลงไปหมดใจและกายของฉัน
เตาร้อนที่มันแผดเผาหมดไป    ซึ่งบาปที่ใจไม่ลืม
ทุกอย่างนั้น จะได้รับการ     ปลดปล่อย    และไม่ต้องหวนคืนมา

-------------

ระเบียง ห่างกัน ไม่ใกล้เท่าใด ได้ยินแว่วเสียง
 ที่ใคร    คนนั้น   ปีนมันขึ้นมา
ท้องฟ้าหม่นมัว  โรย ทิ้ง ตัวลง  บนห้อง  ผ่าน หน้า   ต่างนั้น
ตอกย้ำ   ให้ยิ่งช้ำใจ

ยามสนธยา พระอาทิตย์ไกลบนฟ้า
ทอแสงแดงมา    เช่นดวงตาที่   พริ้มน้ำตาเอ่อ
ในชะตากรรม     จุดจบที่โลกต้องเจอ
คอยเผาตัวเอง    ด้วยแสงที่อาทิตย์อยู่ร่ำไป

ฉันฝันว่าใน  มือนี้  บีบรัดไว้ซึ่งคอที่บอบบาง
ผ้าม่านปลิวไป พลิ้วด้วยลมอ่อนไหวใบไม้ผลินั้น เสียงที่บางเบา
ราวจะแตกยิ่งย้ำให้ใจไม่คิดลืม
คำพูดที่ลอยล่อง   ออกจากปากน้อย ช่างแห้งผาก

หลอมละลายจิตใจและกายของฉัน
เตาร้อนที่มันแผดเผาหมดไป
ฉันจะทิ้งสิ่งที่ฉันมี ให้มันบริสุทธิ์และว่างเปล่า
หลอมลงไปหมดใจและกายของฉัน
เตาร้อนที่มันแผดเผาหมดไป ให้ตัวฉันได้นอนหลับ
เช่นก่อนนั้น มันแสนเนิ่นนาน นี่คือทุกสิ่งที่หวังจริงๆ

------------

มองนาฬิกา เข็มวินาทียังคงเดินไป ทีวีฉายช่องเดิม
แต่เสียงหัวเราะจากที่ใด ที่ฉันไม่รู้ สะท้อนก้องข้างใน
มันเย้ยให้ยิ่งเจ็บ และ  สุดท้ายตัวฉันก็ยิ่งเจ็บปวด
ปั่นป่วนวนดนตรีนั้น
ไม่อาจหยุดเหล่าเสียงดังลั่นเตือนให้ผวา
ปั่นป่วนวนดนตรีนั้น
ไม่อาจหยุดเหล่าเสียงดังลั่นเตือนให้ผวา

ฉันฝันว่าเดิน ไปที่ไม่มีใครเคียงกายเลยสักคน
ทิ้งความหวาดกลัว   ว่างเปล่าไว้ให้ฉัน และมันกดทับลงมา
 ในใจ   ยิ่งไหวสั่น   ไม่อยากมองไปรอบๆกาย
และแล้วตัวฉัน     ก็ไม่อาจจะหายใจได้อีก

ฉันควรจะละลายหมดกายของฉัน
เตาร้อนที่มันจะเผาหมดไป
ฉันก็รู้ว่าต้องหายไป ตัวฉันจึงจะหลับใหลได้อีก
เช้าที่ไม่ต้องทนอยู่บนโลกนี้ คงแสนวิเศษจนไม่อาจลืม
ไม่ต้องฝืนทนเช่นเคย ทุกอย่างนั้นจะดำเนินต่อ
ไม่มีตำหนิไหนๆให้กวนใจ

โลกที่ฉันรอ เฝ้าคอยเรื่อยมา